κυαιστώριον

κυαιοτώριον και κοιαιστώριον, τὸ (Μ)

1. το αξίωμα ή ο χρόνος αρχής τού κοιαίστορα

2. η κατοικία ή η έδρα τού κοιαίστορα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση τού λατ. quaestorium < λατ. quaestor «κοιαίστωρ»].